φονεύς

φον-εύς, ὁ, gen. έως, [dialect] Ep. ῆος Il.9.632; acc. φονέα (in first foot of trim.) S.OT362,721; in E. φονέᾰ, Hec.882: nom.pl.

A

φονέες Lesb.Rh.3.8

, [dialect] Att.

φονῆς Antipho 4.2.7

; acc.

φονέας Id.2.3.8

, 4.3.1, Lys.12.96, Call. in PSI11.1218a32, etc.; but [var] contr.

φονεῖς Plu.2.162e

:—slayer, Il. l. c., 18.335, Od.24.434, Hdt.1.45, etc.;

δικαιοτάτου δὲ φονῆος Pisand.10

;

τῷ φονεῖ τἀδελφοῦ τὴν δεξιὰν δέδωκε Arist.Ath.18.6

.;

αὐτόχειρας καὶ φονέας Isoc.4.111

; φονέας αὑτῶν self-murderers, Lys. l. c.; τοσούτῳ μᾶλλον φονεύς ἐστιν is so much more justly accounted a murderer, Antipho 4.3.3;

οὐχὶ τὴν ἐμὴν φονέα νομίζων χεῖρα E.IT586

;

ἀκουσίως τινὸς φ. γενέσθαι Pl.R.451a

; of the sword on which Ajax had thrown himself, S.Aj.1026: as fem.,

μητέρα φονέα οὖσαν Antipho 1.3

(ὁ φ., even of a woman, ib.20).

2 σοῦ φονέως μεμνημένος you, my destroyer, S.OC1361.

3 metaph.,

τῆς ὑμετέρας εὐσεβείας φονῆς Antipho 4.2.7

.